“ในขณะดื่มกินนั้น จงกลับกลายเป็นรสชาติแห่งอาหารหรือเครื่องดื่ม แลบรรลุถึงความเต็มเปี่ยม”
คัมภีร์แห่งความเร้นลับ/ ( the book of the secrets )
ว่าด้วยการทำสมาธิ 112 วิธีของพระศิวะ
ในขณะดื่มกินนั้น จงกลับกลายเป็นรสชาติแห่งอาหารเครื่องดื่ม แลบรรลุถึงความเต็มเปี่ยม พวกเรารับประทานสิ่งต่างๆไม่หยุดหย่อน เราอยู่ไม่ได้หากปราศจากสิ่งเหล่านี้ ทว่าเราบริโภคสิ่งเหล่านี้โดยไร้สติเป็นอัตโนมัติเสมือนหุ่นยนต์ไม่ผิดเพี้ยน หากการสัมผัสรู้รสจืดจางเสียแล้ว เธอก็เพียงแค่รับประทานไปลวกๆให้อิ่มท้อง จงไปช้าๆ และตระหนักถึงรสชาติ เธอจะตระหนักได้ก็ต่อเมื่อเธอค่อยๆไปช้าๆ อย่ามุ่งแต่กลืนกินสิ่งต่างๆ ลงคอถ่ายเดียว ค่อยๆลิ้มลองรสชาติไปโดยไม่เร่งร้อนและกลับกลายเป็นรสชาตินั้น ยามเธอรู้สึกถึงความหอมหวาน จงกลับกลายเป็นคำหอมหวน และแล้วมันจะสามารถรู้สึกไปได้ทั่วร่างกายทีเดียว ไม่เฉพาะในปาก ไม่เฉพาะบนแผ่นลิ้นมัน สามารถรู้สึกไปได้ตลอดร่างกาย ความหอมหวานบางอย่างกำลังแผ่ลามไปเป็นละลอก หรือสิ่งอื่นใดก็ตามแต่ ไม่ว่าเธอกำลังรับประทานสิ่งใด จงรู้สึกถึงรสชาติและกลับกลายเป็นรสชาตินั้น
