บทนำ: อุบายในการเป็นสักขีต่อรูปเงาชีวิตอันดูไหลเนื่อง
จิต เดิมแท้นั้นเป็นเสมือนกระจกเงา กล่าวคือบริสุทธิ์ และยังคงบริสุทธิ์อยู่เช่นเดิม ทว่าธุลีสามารถไปจับบนนั้นได้ ความบริสุทธิ์ไม่ได้สูญหายไปไหน ธุลีมิอาจทำลายความบริสุทธิ์ได้ แต่ทว่าความบริสุทธิ์สามารถจะโดนบดบังได้ นี่แหละคือสภาพของจิตธรรมดาทั่วไป คือถูกปลุกคลุมด้วยธุลี แม้จะถูกกลบซ่อนไว้เบื้องหลังธุลี จิตเดิมแท้ก็ยังคงบริสุทธิ์อยู่ไม่คลาย มันไม่อาจมีมลทินได้ นั่นเป็นไปไม่ได้เลย หากมีช่องทางจะแปดเปื้อนมลทินแล้ว คงไม่มีหนทางใดที่เราจะหวนคืนสู่ความบริสุทธิ์อีกครั้ง ในตัวมันเองนั้น ยังคงบริสุทธิ์เช่นเดิม เพียงถูกควบคุมด้วยธุลีเท่านั้น
จิตของเราคือจิตเดิมแท้ที่ติดพ่วงด้วยธุลี จิตของพระพุทธองค์ก็ติดพ่วงด้วยธุลี จิตของพระเป็นเจ้าก็ติดพ่วงด้วยธุลี ทันทีที่เธอล่วงรู้วิธีที่จะเปิดเปลื้องมัน หรือรั้งดึงมันออกจากธุลีแล้ว เธอย่อมล่วงรู้ทุกสิ่งที่สมควรรู้ และบรรลุทุกสิ่งที่พึงบรรลุ อุบายวิธีทั้งหมดนี้ ล้วนเกี่ยวข้องกับวิธีปลดเปลื้องจิตเธอออกจากธุลีที่จะค่อย ๆพอกพูนขึ้นไปทีละน้อย ธุลีเป็นเพียงสิ่งปกติธรรมดาเท่านั้น เฉกเช่นนักสัญจรที่ย่ำผ่านถนนมากมายหลายสาย จนเกรอะกรังไปด้วยธุลีนั่นแหละ เธอเองก็เป็นนักสัญจรมาแล้วหลายภพหลายชาติเธอรอนแรมมาเป็นระยะทางยาวไกลและมีธุลีหมักหมมมากมาย
มีหลายจุดที่ต้องเข้าใจไว้ก่อนที่เราจะเข้าสู่อุบายวิธี ประการแรก ตะวันออกมีทัศนคติต่อการแปรสภาพภายในที่ผิดแผกจากตะวันตกโดยพื้นฐาน คริสต์ศาสนานั้นคิดว่ามีบางสิ่งบังเกิดแก่ภาวะการดำรงอยู่ของมนุษย์เรา นั่นก็คือบาป ส่วนตะวันออกคิดว่าไม่มีสิ่งใดบังเกิดแก่ภาวะการดำรงอยู่ ไม่มีสิ่งใดบังเกิดขึ้นได้ภาวะยังคงความบริสุทธิ์บริบูรณ์ในตัว หามีความผิดบาปไม่ ด้วยเหตุนี้มนุษย์จึงไม่ต้องถูกประฌามในทางตะวันออก เขามิใช่สิ่งที่ต่ำทราม ตรงกันข้ามเขายังคงไว้ซึ่งความประเสริฐล้ำเช่นที่เป็นอยู่ เช่นที่เป็นมาโดยตลอดและเป็นธรรมดาอยู่เองที่ธุลีจะลงจับ
ธุลีนั้นไม่พ้นที่จะลงจับอยู่แล้ว ฉะนั้น จึงหามีความผิดบาปไม่ มีก็เพียงการยึดหรืออัตลักษณ์จอมปลอมเท่านั้น
พวกเรานั้นยึดมั่นกับจิตใจ กับธุลี ประสบการณ์ของเรา ความรู้ของเรา ความทรงจำของเรา ทั้งหมดล้วนเป็นธุลี. สิ่งใดก็ตามที่เธอล่วงรู้ สิ่งใดก็ตามที่เธอมีประสบการณ์ สิ่งใดก็ตามที่เป็นอดีตของเธอล้วนเป็นธุลีทั้งสิ้น การหวนคืนสู่จิตเดิมแท้หมายถึงการหวนคืนสู่ความบริสุทธิ์ โดยปราศจากความรู้ ปราศประสบการณ์ ปราศจากความทรงจำ ปราศจากอดีต
อดีตทั้งมวลล้วนเป็นธุลี ทว่าเราไปยึดติดกับอดีต มิใช่กับจิตสำนึกซึ่งเป็นปัจจุบันเสมอ ลองมาคิดถึงมันดูในแง่นี้สิ่งใดก็ตามที่เธอล่วงรู้มักจะเป็นอดีตเสมอ ส่วนเธอคงอยู่ที่นี่ และขณะนี้ในปัจจุบันความรู้ทั้งมวลของเธอคือธุลี “การรู้” นั้นคือความบริสุทธิ์ของเธอส่วนความรู้นั้นคือธุลีสมรรถนะในการล่วงรู้ พลังในการล่วงรู้ การรู้คือธรรมชาติดั้งเดิมของเธอ เธอเก็บรวบรวมความรู้โดยอาศัยการรู้ดังกล่าว ความรู้นั้นเป็นดั่งธุลี ณ ที่นี่และขณะนี้ ในชั่วขณะนี้ เธอมีความบริสุทธิ์เต็มพร้อม ทว่าเธอไม่ยึดมั่นกับความบริสุทธิ์ที่ว่านี้เธอไม่ยึดมั่นกับอดีต อดีตที่ถูกสั่งสมมา ฉะนั้นอุบายวิธีในการภาวนาทั้งมวล จึงเป็นมรรควิธีพื้นฐานในการถ่ายถอนตัวเธอเองจากอดีตและปล่อยให้เธอดิ่งสู่ที่นี่และขณะนี้
พระพุทธองค์ทรงเคยแสวงหาวิธีที่จะหวนคืนสู่ความบริสุทธิ์แห่งวิญญาณดังกล่าว วิธีที่จะหลุดพ้นจากอดีตเพราะหากเธอไม่หลุดพ้นเป็นไทจากอดีต เธอจะติดอยู่ในพัฒนาการ เป็นข้าช่วงใช้อยู่ร่ำไป อดีตนั้นถมทับหนักอึ้งวันตัวเธอ และสืบเนื่องจากอดีต เราจึงไม่เคยล่วงรู้ถึงปัจจุบัน อดีตนั้นเราล่วงรู้ ส่วนปัจจุบันคือชั่วขณะอันคงอยู่ในรูปปรมาณูอันแสนละเอียดอ่อน เธอหลงคลาดจากมันเป็นนิตย์ เพราะสืบเนื่องจากอดีตและอดีตก็ยังเป็นผลให้เธอคาดการณ์ไปถึงอนาคตไม่หยุดหย่อนจากอดีตฉายพุ่งไปสู่อนาคต และทั้งสองสิ่งก็ล้วนเป็นสิ่งกำมะลอ อดีตนั้นไม่คงอยู่อีกแล้ว ส่วนอนาคตก็ยังไม่ปรากฏ ทั้งสองสิ่งนี้ ล้วนไม่มีอยู่ทั้งสิ้น และสิ่งๆนั้นก็แฝงเร้นอยู่ระหว่างภาวะอันไม่มีอยู่ทั้งสองนี่แหละ
เมื่อกาลก่อน พระพุทธองค์ทรงมุ่งแสวงหาครูอาจารย์ จากท่านหนึ่งสู่อีกท่านหนึ่ง ทรงดั้นด้นเสาะหาครูอาจารย์มากมาย ครูอาจารย์นามอุโฆษทั้งมวลในครั้งนั้น พระองค์ทรงขอคำชี้แนะจากท่านเหล่านั้น ทรงประทานความร่วมมือให้ท่านเหล่านั้นชักจูงโน้มน้าว ทรงฝึกฝนบำเพ็ญตนมากมายหลายแนวทาง ทว่าไม่ทรงสัมฤทธิ์ผล และอุปสรรค ก็คือจุดนี้ นั่นก็คือบรรดาครูอาจารย์ล้วนมุ่งสนใจในอนาคตในวิมุตติ ภาวะบางอย่างซึ่งคงอยู่ ณ จุดใดจุดหนึ่งเหนือความตายภายหลังชีวิตดับสูญ ท่านเหล่านั้นสนใจในพระเป็นเจ้าบางองค์ นิพพานบางอย่าง โมกษะบางอย่าง วิมุตติภาวะบางอย่างซึ่งคงอยู่ที่ใดสักแห่งในอนาคต ฝ่ายพระพุทธองค์นั้นทรงมุ่งใส่ใจกับที่นี่และ ขณะนี้ ฉะนั้น จึงไม่มีจุดบรรจบเอาเสียเลย พระองค์ทรงมีดำรัสต่อครูอาจารย์ทุกท่านว่า ”ข้าพเจ้าใส่ใจกับที่นี่และขณะนี้ กับมรรคาวิธีในการคงอยู่อย่างถ้วนทั่วบริบูรณ์และบริสุทธิ์ ณ ที่นี่และขณะนี้” และท่านเหล่านั้นก็คงกล่าวว่า “จงประยุกต์ใช้วิธีการ ‘นี้ ‘ จงกระทำ ‘สิ่งนี้’ และหากเธอกระทำอย่างเหมาะควรแล้ว วันหนึ่งในอนาคต ณ ชาติหนึ่ง ชาติใดในอนาคตในสภาวะหนึ่งใดในภายภาคหน้า เธอจะประจักษ์แจ้ง”
ไม่ช้าไม่นาน พระองค์ก็ทรงละจากครูอาจารย์ทุกท่าน จากนั้นก็ทรงบำเพ็ญเพียรโดยลำพัง พระองค์ทรงกระทำสิ่งใดหรือ ทรงกระทำสิ่งที่เรียบง่ายอย่างยิ่ง ทันทีที่เธอล่วงรู้สิ่งนี้ มันจะเป็นเรื่องง่ายและชัดเจนยิ่งทว่ายามเธอไม่ล่วงรู้สิ่งนี้ มันจะเป็นเรื่องลำบากเหลือแสน ดูเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียว พระองค์ทรงกระทำเพียงสิ่งเดียว นั่นก็คือคงอยู่กับปัจจุบันขณะ ทรงลืมเลือนอดีตและอนาคตของพระองค์ พระองค์ตรัสว่า”เราจักคงอยู่ที่นี่และขณะนี้ เราจักดำรงอยู่เพียรเท่านั้น” หากเธอดำรงอยู่ได้แม้เพียงชั่วอึดใจเดียว เธอย่อมรู้ซึ้งถึงรสชาติ รสชาติแห่งจิตสำนึกอันบริสุทธิ์ของเธอ และพลันที่ได้ลิ้มลอง เธอจะไม่มีวันลืมเลือนมันได้เมื่อนั้น รสชาติหรือกลิ่นอายจะคงอยู่กับเธอและกลิ่นรสดังกล่าวจะกลับกลายเป็นการแปรสภาพ
มีหลายวิธีที่ใช้เปิดเปลื้องตัวเธอเองจากอดีต ขจัดปัดเป่าธุลีและหยั่งมองสู่กระจกเงาให้จิตใจเธออุบายวิธีทั้งหมดนี้ล้วนมีรูปแบบแตกต่างกันไป ทว่ากับอุบายวิธีทุกชนิดนั้น เราจะขาดซึ่งความเข้าใจอันลึกซึ้งเสียมิได้ จงจดจำประเด็นนี้ให้ดี อุบายวิธีเหล่านี้มิได้เป็นกลไกอันแข็งทื่อ เพราะมันมีไว้สำหรับเปิดเปลื้องจิตสำนึก มันหาใช่สิ่งที่เป็นกลไกไม่ เธอสามารถช่วงใช้อุบายวิธีเหล่านี้อย่างเป็นกลไกได้ และหากเธอช่วงใช้มันในรูปของอุบายวิธีอันเป็นกลไกแข็งกระด้าง เธออาจได้รับความสงบนิ่งทางจิตใจบางอย่าง ทว่านั่นย่อมมิใช่ความบริสุทธิ์ดั้งเดิม เธออาจได้รับความสงัดเงียบบางอย่าง ทว่าความสงัดเงียบดังกล่าวก็ถูกบ่มเพาะขึ้น นั่นก็เป็นสังกัดอยู่ในภาคธุลีของจิตเช่นนั้น หาใช่ในระดับดั้งเดิมไม่ จงอย่าช่วงใช้มันอย่างเป็นกลไก ความเข้าใจอันลึกซึ้งคือสิ่งที่จะละเลยเสียมิได้ และโดยอาศัยความเข้าใจ มันจะมีส่วนช่วยในการเปิดเปลื้องภาวะการดำรงอยู่เธอได้
อุบายวิธีนี้คือ” ในห้วงอารมณ์แห่งความปรารถนาอันแรงกล้า จงสงบนิ่งไม่ไหวคลอน”
มีต่อ http://www.sabaideesuccess.com/news/101
