ชะตากรรมของมนุษย์หลังความตาย
แม้เราไม่ได้เกิดจากแก่นแท้อันไหลการเปลี่ยนแปลง!แต่เราก็เป็นเจ้าเหนือสิ่งสร้างทั้งหลาย
อยู่กับจักรวาลธรรมชาติของเราเอง เราหุ้มตัวเราไว้ด้วยมายาแห่งอาตมัน
เมื่อโยคะมายาอันเกิดจากคุณทั้งสามในธรรมชาติบังเราไว้
( การสร้าง การธำรงรักษา การเสื่อมสลาย)
มนุษย์จึงไม่เห็นเรา โลกที่วุ่นวาย ไม่รู้ว่า
เรานั้นไร้การเกิดไร้การตาย
.............
ชะตากรรมของมนุษย์หลังความตาย
เป็นไปตามความเป็นไปเมื่อเขาอยู่บนโลก
*ผู้ที่ปลูกฝังความดี วางตนไว้ในความไร้มลทินจะขึ้นสู่เทวโลก
*ผู้ที่เต็มไปด้วยความยึดถือโลกจะกลับมาเกิดใหม่ในโลกนี้ หรือโลกอื่นที่เต็มไปด้วยกิจกรรมอันเหมาะแก่ธรรมชาติของเขา
*ผู้ที่จมอยู่กับความชั่ว จะเกิดใหม่ในร่างของสัตว์หรือในครอบครัวมนุษย์เดรัจฉาน
หรือในสภาพอันเลวร้ายที่จะส่งผลต่อนิสัยใจคออันเป็นตัวกำหนดชีวิตของเขา หรือเขาอาจอยู่อีกนานในโลกทิพย์อันมืดมน
หรือในดินแดนอื่นคล้ายกับโลกนี้แต่มีความทุกข์และความรุนแรงหนักหนาสาหัสยิ่งกว่านี่ คือ “ครรภ์”(โยนี) มืด แหล่งเกิดหรือภาวะการเกิดของผู้ที่จมอยู่กับความโง่หลง เมื่อเขาย้ายจากชีพนี้ไปเกิดใหม่
ดังนั้นจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตามมนุษย์แต่ละคนไม่เพียงแต่เลือกสภาพในอนาคตเท่านั้น แต่ยังได้เลือกถิ่นที่เขาจะไปอยู่ ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์โลก หรือนรก
มนุษย์ผู้มีการธำรงรักษา เป็นคนดี ก็ยังแบ่งเป็นหลายระดับตั้งแต่คนดี คนดีที่น่าเคารพ ไปจนถึงโยคีผู้หลุดพ้นเมื่อคนดีทำตนจนใกล้ถึงความสมบูรณ์พร้อมเขากลายเป็น
นักบุญผู้ประเสริฐ และท้ายที่สุดเมื่อพ้นแล้วจากคุณทั้งสาม เขารวมเป็นหนึ่งเดียวกับบรมวิญญาณอันนิรันดร์
ทำนองเดียวกันผู้ที่มีการตื่นตัว หรือชาวโลกทั่วไปก็มีหลายระดับ บางคนมีคนลักษณะนักบุญ บางคนคล้อยไปในความชั่ว คนชั่วก็เช่นกัน มีทั้งชั่วน้อย ชั่วปานกลางและชั่วมาก
การกระทำที่ถูกต้องทำให้เกิดความสุข
การกระทำทางโลกที่เจือด้วยอหังการ
สุดท้ายแล้วจะนำไปสู่ความทุกข์และการผิดหวังจากสิ่งที่คาดหมาย การทำความชั่วไปเรื่อยๆจะทำลายปัญญาและความเข้าใจของมนุษย์
คนดี ผู้มีความเกษมแห่งวิญญาณ พยายามทำดีให้ยิ่งๆขึ้นไป แต่ชีวิตของคนทั่วๆไปล้วนเป็นส่วนผสมการทำดีและทำชั่ว
คนต่ำช้าที่สุดคือคนที่เหนื่อยหน่าย ไม่พยายามต่อสู้เพื่อความดี วางมือไม่แสวงหาสิ่งที่มีคุณค่า เขาจมอยู่กับความเกลียดคร้านและนิสัยเลว ไม่รับผิดชอบทางสวัสดิการของตนเองและสวัสดิการสังคมที่ตนเป็นส่วนหนึ่งอยู่ด้วย
ทำไมชาวโลกจึงกระทำการงานที่ให้ความสุขน้อยแต่ให้ความทุกข์มาก
ทำไมคนชั่วจึงทำร้ายตัวเองด้วยพฤติกรรมเลวๆคำตอบก็คือ
”ความเคยชิน”นี่แหละ
คือปัจจัยใหญ่ในชะตากรรมของมนุษย์
ผู้คนจำนวนมากทั้งๆที่รู้ว่าการทำชั่วทำให้เกิดทุกข์แต่เขาก็ยังทำต่อไปตามอำนาจของความเคยชิน อีกอย่างนึงก็เพราะว่าบุคคลเช่นนี้ยังไม่เคยได้รับความเบิกบานจากชีวิตทางจิตวิญญาณ
สำหรับชาวโลกแล้วทั้งๆที่ทุกข์กับกิจกรรมทั้งโลกแต่เขาก็ยังหลงโลก คนชั่วก็ยังเดินไปตามเส้นทางที่ไม่ปกติปีนป่ายไปตามความไร้เหตุผลไปเรื่อยๆ
นิสัยการสร้างและทำลาย เกียดกันกันไม่ให้เขาเห็นความสุขทางการงานในโลก หรือความสุขที่เหนือกว่านั้นในการแสวงหาวิญญาณ
บุคคลผู้มีแต่การสร้าง ที่คิดถึงแต่การงานแต่เมื่อพบความผิดหวังเขาอาจเริ่มแสวงหาความสุขอันยั่งยืน
แต่ผู้มีแต่การเสื่อม ติดอยู่กับความโง่หลงที่ตนสร้างขึ้นเอง แล้วยังไม่คิดจะปรับปรุงตน ยอมจมลึกลงไปในความโง่ หาความสุขด้วยการเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น
ทุกคนสามารถเปลี่ยนแปลงปรับปรุงชีวิตตนด้วยการคบคนดี ใช้อำนาจการควบคุมตนที่ได้มา มีสมาธิอยู่กับพระเจ้า แหล่งกำเนิดสรรพชีวิต รสแห่งความดีแม้เพียงเล็กน้อยก็กระตุ้นให้กระหายใคร่ลิ้มรสหวานอันโอชะนิรันดร์
ภควัทคีตา
บทที่ 14โศลกที่ 12-16 หน้า 969-973
#Sabaidee Journey Quote No.2
#sabaideejourneyquote
ให้เสียงโดย Key of Life 888
สนใจข้อมูลเพิ่มเติมติดตามที่
Facebook Group : Sabaidee Spiritual
.
https://web.facebook.com/groups/496920240982782/
.
ติดตามเราได้ตามช่องทางต่างๆ
Website :
http://sabaideesuccess.com/
Youtube Chanel :
https://www.youtube.com/channel/UCJvjDwHutZkoTTeR-6XG7xw
Facebook Fanpage :
fb.me/SabaideeSuccess
